ചായ
(കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
നാട് തിളച്ചു
തുളുമ്പിതെറിക്കുന്നു
നിറമുള്ള കോപ്പയിലെ
ചായപോലെ .
ആറിതണുത്താലും
കൊള്ളുകില്ല .
ഏറെ തിളച്ചാലും
കൊള്ളുകില്ല .
പലരുചി ചായയെ
മോന്തികുടിച്ചിട്ട്
അവരുപറഞ്ഞു
രുചി ഒന്നുതന്നെ .
രുചി ചത്ത നാവിനെ
ഞാനെന്ത് ചൊല്ലുവാൻ
ചില തിള തുള്ളികൾ
ചെന്ന് വീണതാവാം .
ദിനം
(ചെറുകഥ )
ഒരു വെളുത്ത് വരയിട്ട പേപ്പർ മുന്നിൽ കൈയ്യിൽ കറുത്ത മഷിയിൽ ഹീറോ പെൻ . ചുറ്റും പത്തോളം പെൺകുട്ടികൾ എല്ലാവരും ഓർമ്മകളിൽ പരതുന്നു . കഥ എഴുത്ത് മത്സരം . പേര് കൊടുക്കുമ്പോൾ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല . ആണായി ഞാൻ മാത്രമായിരിക്കുമെന്ന് . മത്സരത്തിന് കയറുമ്പോൾ ആൺകുട്ടികളിൽ പലരും പറഞ്ഞു . " ഡാ , നീ എന്ത് എഴുതിയാലും കാര്യമില്ല . പെണ്ണെഴുത്തിലാ കാര്യം , മറിയാമ്മ ടീച്ചർ വെട്ടി വെയിലത്ത് വെയ്ക്കും "
മറിയാമ്മ ; ആൺകുട്ടികളുടെ പേടിസ്വപ്നം . വേണ്ടായിരുന്നു , ഞാൻ എന്ത് എഴുതിയാലും അവർ വെട്ടും . വരകൾ നിറഞ്ഞ പേപ്പർ എന്നെ നോക്കി കളിയാക്കി . 'ദിനം 'എന്ന വിഷയം മറിയാമ്മ ടീച്ചർ ബോർഡിൽ എഴുതിയിട്ടു . " മുപ്പത് മിനിറ്റ് സമയം " ടീച്ചർ പറഞ്ഞു . പിന്നെ എൻ്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് വന്നു , ചിരിച്ചു . " ആ നീയുമുണ്ടോ ? " , ഞാനും ഒരു ചിരിവരുത്തി . ചുറ്റുമുള്ള തരുണീമണികളെ ഒളികണ്ണിട്ട് നോക്കി . എല്ലാരിലും ഒരു പുച്ഛഭാവം . ഞാൻ എൻ്റെ ചിന്തയിൽ തിരഞ്ഞു . ഒന്നുമില്ല . രാവിലെ വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങുമ്പോൾ അച്ഛൻ പറഞ്ഞ കാര്യം ഓർമ്മവന്നു . " വിഷയം ചുറ്റിലുമുണ്ട് . ഒന്നും കിട്ടിയില്ലേ നിനക്ക് ഇന്ന് നടന്ന കാര്യങ്ങൾ ഏഴുതിവെയ്ക്ക് , ഒന്നും എഴുതാതിരിക്കരുത് ." ഇതാണ് എൻ്റെ ദിനം , നിങ്ങൾ വായിക്കുന്ന ഈവരികൾ . ഈ നിമിഷം . ഇനി ഞാൻ എൻ്റെ പേര്കൂടി എഴുതി ചേർക്കുമ്പോൾ ഈ ചെറുകഥ പൂർത്തിയാകും . വെട്ടിയെറിഞ്ഞാലും ഇല്ലെങ്കിലും .
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
ജലകന്യക
കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
കടലവൾ
മുടിയാഴിച്ചടുന്ന നേരമാ
കരിമണൽ
കൂടിയൊരു ശിൽപ്പമായി .
ഈടയിലായെപ്പഴോ
ഒരു മുത്ത് വന്നൊരാ
പ്രതിമയെ തോട്ടതിൽ
ജീവനായി .
ഞാൻ നോക്കി നിൽക്കവേ
ആ പെൺ പ്രതിമയെ
ഒരു തിര വന്നങ്ങ്
കൊണ്ടുപോയി .
ദൂരേയ്ക്ക് നീന്തി
അകലുന്ന പെണ്ണെന്നെ
കണ്ടവൾ മാടി
വിളിച്ചു പിന്നെ .
നീന്തുവാനറിയാതെ
ചാടുന്ന ഞാനുമാ
ആഴത്തിലെവിടെയോ
താണുപോയി .
കണ്ണ് തുറന്നു ഞാൻ
നോക്കുന്ന നേരത്ത്
മുത്തുകൾ ചിപ്പികൾ
പവിഴമല .
വട്ടം വലംവെച്ച
പെണ്ണിനെ കണ്ടുഞാൻ
കാലുകളില്ലാത്ത
ജലകന്യക .
ആത്മഹത്യ
കവിത :സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
നേരുള്ള നുണയൊന്നു
ചൊല്ലി ഞാനവളോട് .
അവളുടെ ചിരിയിൽ
കണ്ടെൻ്റെ ആനന്ദം .
തള്ളുവാനിനിയില്ല
കൈകൾക്ക് ബലമില്ല
ഒരുതുള്ളി വിഷമുണ്ട്
അത് ഞാൻ പകുക്കില്ല
ദിനമെന്നെ വരിയുന്ന
വിഷമുള്ള കരിസർപ്പം
നൊടി,പോലുമോടാതെ
നോക്കിച്ചിരിക്കുന്നു .
കടലുപോലിളകുന്നു
ചിന്തതൻ കാഠിന്യം .
മുഷ്‌ടിയിൽ ചിരിക്കുന്നു
വിഷമെന്ന ആ തുള്ളി .
ഇരുളാണ് ചുറ്റുമെൻ
നെഞ്ചിലുമിരുളാണ്.
നേരുള്ള നുണയിലോ
ഉറങ്ങുന്നു സുന്ദരി .
ചുണ്ടിലാ ചിരിയുണ്ട്
എന്നിലെ ആനന്ദം .
ആ നൊടി ആ തുള്ളി
ദൂരേക്കെറിഞ്ഞു ഞാൻ
അറിയാതെ അവളോട്‌
ചേർന്ന് കിടന്നു ഞാൻ
അവളുടെ ആ ചിരി
എന്നിൽ പടർന്നുവോ
ദിനമുണ്ട് ,ഈ ചിരി
മായാതെ നോക്കണം
കരി സർപ്പം വരിയട്ടെ
ചരിക്കണം ചിരിയോടെ .
എൻ്റെ പക
(കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
കൈബലമല്ലയെൻ
കടലാസ് പകചൊല്ലും .
ഒരു വരി നൂറാണ്
ആ നൂറിൽ ഞാനുണ്ട് .
തിളകോരി വെച്ചപോൽ
പൊഴിയുന്ന വാക്കുണ്ട് .
അതിലോരോ വാക്കിലും
പകയുണ്ട് ,പൊരുളുണ്ട് .
വരുണുണ്ട് മാരിപോൽ
മറക്കണ്ട പങ്കാളി .
യക്ഷിയും ഞാനും
(കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
ഒരിക്കൽ ,ഒരുനാൾ
ഒരു പാതിരാവിൽ .
ഓമനയാളെത്തി
ഓരോല തന്നു .
പ്രണയമൂറി
പടരുന്ന പോൽ
പകിടകളിപോലൊരു
മധുരലേഖനം
നിണ മിറ്റ്‌ വീഴുന്ന
ലിപികളിൽ
കണ്ടെൻ്റെ ഗളമതിൽ
ആഴുന്ന ദ്രമ്ഷ്ഠകളും
നേരം വെളുക്കുവാൻ
കാക്കാതെയന്നുഞാൻ
പാഞ്ഞും പറന്നും
നഗരമെത്തി .
നിലകളിലൊന്നിൽ
നീളുന്ന ജീവിതം
ഇടതടമില്ലെയെൻ
നിണമിറ്റുപോയ്‌ .
നടന്നുമിഴഞ്ഞും
വീടെത്തിയെന്നുടെ
ജനവാതിൽ തള്ളി
തുറന്നിട്ടു ഞാൻ .
പട്ടിട്ട് ചാന്തിട്ട്
കരിവളയിട്ടവൾ
കാറ്റായ് വരുന്നതും
നോക്കിനിന്നു .
എൻ്റെ ഭയമെന്ന
ചിന്തയും ഞാൻ മറന്നു.
എൻ്റെ ഹൃദയം തുറന്ന്
ഞാൻ കാത്തിരുന്നു .
പ്രജയുടെ സ്വതന്ത്രത
കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
ഉണ്ടെന്നുചൊല്ലി
ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു .
നെഞ്ചിലൊരായിരം
പൂവിടർന്നു .
വെള്ള നിറമുള്ള
പൂക്കളെ ഞാൻ
തോളോട് ചേർത്തു
പറന്നു പൊങ്ങാൻ .
ഞാനുമെൻകൂട്ടരും
ഓടിയോടി
ചെന്നൊരു മാമല
ഉച്ചത്തിലായ്
താഴേക്ക് പാറി
പറന്നുപൊങ്ങാൻ
താഴേക്ക് ചാടി
ചിറകടിച്ചു .
ഏറെ പറന്നില്ല
ചിറക് ചോർന്നു .
പാറിപ്പറന്നവർ
ചിതറിവീണു
വാടിക്കരിഞ്ഞൊരെൻ
ചിറകുമെൻ്റെ
വാടയും ചേർത്ത്
പറന്നകന്നു .
വായുവിൽ കാലു
ചവിട്ടിഞാനും
വീഴാതെ ചുറ്റും
പതറി നോക്കി
ഉണ്ടത് കോടികൾ
ഉണ്ടുകൂടെ
ഗന്ധം മറഞ്ഞൊരാ
മൂഢ ജനം .
കുട്ടികവിതകൾ
1. വോട്ടുകൾ
കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
അവനാണ് നല്ലവൻ
ഇവനാണ് നല്ലവൻ
വിരലിലെ പൊട്ടിൽ
കറുത്ത ലോകം
2.ആഴം
കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
ഒരുകുടംവെള്ളത്തിനാഴം പറഞ്ഞവർ ,
കടലിന്റെ ആഴം മറന്നു പോയി.
അളവില്ലയെന്നവർ ഊറിച്ചിരിച്ചിട്ട്
കൈയ്യിട്ട്‌ കാലിട്ട് താഴ്ന്നുപോയി
3.ആ നിമിഷം
കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
ആ നിമിഷം ഞാൻ
അറിഞ്ഞൂ പ്രീയേ
നിൻ്റെയേറുന്ന നോവിലെൻ
ജന്മത്തിൻ ആകുലത .
പ്രണയമാനസം
കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
നിറയാതിരിക്കുന്ന
ഹൃദയത്തിലാത്തുള്ളി
നിണമായിരുന്നു നീ
കൂട്ടുകാരി .
കരിനീല മിഴിയാൽ
കവർന്നുനീയെന്നെ നിൻ
കരളിൻ്റെയുള്ളിൽ
അടച്ചു പെണ്ണേ .
താഴിട്ടുപൂട്ടിയാ
വാതിലിൻ ചാവിനീ
വാകമരത്തിൽ
എറിഞ്ഞുടച്ചു .
തീ പൂക്കളുതിരുന്ന
വാകമരച്ചോട്ടിൽ
ആയിരം ചാവി
അതിലൊന്നു ഞാനോ
പ്രണയത്തിലെന്ത്
ഞാൻ പറയേണ്ടു
പരിഭവമില്ല
നീയെൻ പ്രണയമാണ് .
ഒരു വിളി :
കവിത : സജീവ് കുമാർ ശശിധരൻ
കവിതയായ് മൂളി നിന്നെ
കൂടെ ഞാൻ കൊണ്ട് പോകാം .
കരിവള വാങ്ങിത്തരാം , പെണ്ണേ
കടലും കടന്നു പോകാം .
പ്രണയമറിയാത്തവർ
പ്രാകൃതചേഷ്ടയോടെ
പലതും പറഞ്ഞിടുമ്പോൾ, പെണ്ണേ
പതറണ്ട ഞാനുണ്ടടോ .
നീണ്ടു നിവർന്ന് ലോകം
നിൻ്റെ മുൾമുനപോലുള്ള ദേശം
താമസ്സമെന്തു പെണ്ണേ
നമ്രത വേണ്ട പോരൂ .
എന്ത് നേടി ?
(കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
ആ കൊമ്പ് ഞാൻ മുറിച്ചു
അന്തിയിൽ ആയിരം
കൊക്കുകളുരുമുന്നരാ
മരം ഞാൻ മുറിച്ചു .
ആ മല ഞാനിടിച്ചൂ
ആയിരമായിരം
ജീവനുകളൂറുന്ന
മാമല ഞാൻ പൊടിച്ചു .
നാടൊട്ടു ഞാൻ നിറച്ചു
തരിനീര് പോലും
താഴാത്ത മണ്ണിലായ്
വിഷവിത്ത് ഞാൻ വിതച്ചു.
വരികെട്ടി ഞാൻ തിരിച്ചു .
മതമെന്ന വാളിനാൽ
ആളെ വരഞ്ഞിട്ട്
മുളകിൻ്റെ അര നിറച്ചു .
പോർ കണ്ട് ഞാൻ ചിരിച്ചു
ആയിരമാണ്ടുകൾ
ആസ്വദിപ്പാനായി
ഖജനാവ് ഞാൻ നിറച്ചു .
പല വല ഞാൻ വിരിച്ചു
പുൽക്കൊടി തുമ്പിലെ
തുള്ളിവെള്ളത്തിനും
കരമിട്ട് ഞാൻ ചിരിച്ചു .
നാളുകളോ ചരിച്ചു
ചിരിവന്നു ചിരിവന്ന്
ഏറെ ചിരിച്ചൊരെൻ
നെഞ്ചിൻ്റെ ഇടിനിലച്ചു .
ആളുകളും ചിരിച്ചു
ആയിരമാണ്ടുകൾ
ആശിച്ച രാജനെ
ഓടയിലേക്കെറിഞ്ഞു .
ഒരു മുറി
( കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
എവിടെയിരുന്നാ
മനം ചിരിപ്പൂ .
കനമൊട്ടു കൂടി
കരഞ്ഞിരിപ്പൂ .
കടലാസിലെഴുതി
കളയുന്നുഞാൻ
ചിരികളും കണ്ണുനീർ
കഥനങ്ങളും .
ചിലർ അതെല്ലാം
ഒതുക്കി വെക്കും
അറിയാതെ അവിടെ
അടഞ്ഞുപോകും
മനസ്സൊരു മാന്ത്രിക
മുറിയല്ലയോ
അറിയണം താഴും
നീയല്ലയോ .
ചുമടുകൾ കൂടി
എടുത്തുവെച്ചാൽ
അടയുന്ന വാതിൽ
തുറക്കുകില്ല .
തരി തരിയായി
പുറത്തെറിയൂ
ചുമടുകൾ പോട്ടെ
മനം തളിർക്കും .
നീ തന്നെ നിൻ താങ്ങും
അറിയണം നീ
ആ മുറി വാതിൽ
കാക്കണം നീ .
നഗരവും അവരും
ചെറുകഥ : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
ആളുകൾ ഒഴുകിഎത്തി . നഗരം തല ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച് നിന്നു . ആ നഗരം തന്നെ ഒരു രാജ്യമായിരുന്നു . അതിന്റെ തിളക്കത്തിൽ ആളുകൾ അങ്ങോട്ട് ഒഴുകി വന്നു . വളരെ താഴ്ന്ന സ്വദേശികളുടെ എണ്ണവും അവരുടെ അജ്ഞതയും വിദേശികളെ അങ്ങോട്ട് വരുത്തുവാൻ ആ നഗരം തീരുമാനിച്ചു . അനേകം ആതമാവുകൾ അങ്ങോട്ട് ചേക്കേറി . അവർ ആ ആയിരങ്ങൾ തണലുകളായിരുന്നു , ലക്ഷങ്ങളുടെ തണലുകൾ . നാളുകൾ കൊഴിഞ്ഞു . നഗരത്തിന് തലക്കനം വന്നുതുടങ്ങി . അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി . അവർ വരുമാനമുണ്ടാക്കി . അവർ വന്നവരെ പണിയെടുപ്പിച്ചു . അവർ വന്നവരിൽ നിന്നും പഠിച്ചു . ഒടുവിൽ അവർ വന്നവരെ പഠിപ്പിക്കാനും തുടങ്ങി . വന്നവരുടെ സമ്പാദ്യം ആ നഗരം അവരറിയാതെ തിന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .
ഒരിക്കൽ നഗരത്തിന് തോന്നി , ഇനി ഈ ആളുകളെന്തിന് എല്ലാവരും പോകട്ടെ , വെറുതെ പറഞ്ഞാൽ പോകില്ല . അവർ മടുത്ത് പോക്കണം . ഇനി നല്ല നിലയിലുള്ള വരുമാനമുള്ള ആളുകൾ മതി . ഇത് ഞങ്ങൾ സ്വദേശികളുടെ നഗരമാണ് . ഞങ്ങളുടെ നഗരം ഞങ്ങൾക്ക് . അവർ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി . അവർ ജോലികൾ കൈയ്യേറിത്തുടങ്ങി . അവശ്യ സാധനവിലകൾ കൂട്ടി , താമസം ചിലവേറി , മരുന്നും വെള്ളവുമൊക്കെ വിലകൂട്ടി . ശമ്പളത്തിലെ അക്കങ്ങൾ വെട്ടിക്കുറക്കപ്പെട്ടു . എന്നിട്ടും ആൾക്കാർ പിടിച്ചു നിന്നു . നഗരം പണിസ്ഥലങ്ങളിൽ അവരുടെ ആളുകളെ തിരുകി കയറ്റി. പതിയെ വന്നവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞു , ഞങ്ങൾ വിദേശികളാണ് . അന്നും ഇന്നും എന്നും . ഒരോരുത്തരായി പഴയ കൂട്ടിലേക്ക് പറന്നുതുടങ്ങി . നഗരം ആനന്ദിച്ചു . അങ്ങെ ഒഴിഞ്ഞുതുടങ്ങിയവർ ആദ്യമാദ്യം നഗരത്തിന് സന്തോഷമായിരുന്നെങ്കിൽ അവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞു തുടങ്ങി , ആ ആളുകളായിരുന്നു നഗരത്തിൻ്റെ നട്ടെല്ലെന്ന് , പക്ഷേ താമസിച്ചു പോയിരുന്നു . വിശ്വാസം നഷ്ടമായ ലക്ഷങ്ങൾ ഒഴിഞ്ഞുപൊയ്കൊണ്ടിരുന്നു . ഒടുവിൽ അവസാന ആളും പടിയിറങ്ങി .
നഗരത്തിൽ വല്ലപ്പോഴും നാട് കാണാൻ വരുന്നവർ മാത്രമായി . പിന്നെ പിന്നെ അതും നിലച്ചു . താമസിക്കാനാളില്ലാത്ത കെട്ടിടങ്ങൾ . ഓടിക്കാൻ ആൾക്കാരില്ലാത്ത വാഹനങ്ങൾ , പഠിക്കാൻ സ്കൂളുകളിൽ കുട്ടികളില്ല , ഹോട്ടലുകളിൽ ആളുകളില്ല . പല വലിയ മാളുകളും പൂട്ടിപ്പോയിരിക്കുന്നു . ആ നഗരം അപകടം മണത്തു . വീണ്ടും ആൾക്കാരെ തിരികെ വിളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു . ഒരാളുപോലും തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല . അവർക്ക് വിശ്വാസം നഷ്ടമായിരുന്നു . നഗരത്തിൽ നിന്നും എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് അവർ തങ്ങളുടെ കൂടുകളിൽ വിശ്വാസപൂർവ്വം തിരികെഎത്തി. പക്ഷേ അവിടെയും അവർ വിരുന്നുകാരായിരുന്നു . മധുരവുമായി സമ്മാനങ്ങളുമായി വരുന്ന വിരുന്നുകാർ . തങ്ങൾ തിരികെ പോകാതെ വന്നപ്പോഴാണ് അവർക്ക് അത് മനസ്സിലായത് അവിടേയും അവർ ഒറ്റപ്പെട്ടു . അവഗണ , പരിഹാസം , അവരുടെ നാട് ഒരുപാട് മൂന്നോട്ട് പോയിരുന്നു . അവർ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നതിലും ഒരു പാട് മുന്നിൽ . ആ മാറ്റത്തിൽ അവർക്കിടമുണ്ടായിരുന്നില്ല .
അങ്ങനെ ഇരിക്കെ അങ്ങ് ദൂരെ മറ്റൊരു നഗരം പിറന്നു . അവർ എല്ലാവരേയും കൈയാട്ടി വിളിക്കുന്ന കണ്ട് ആ വിരുന്നുകാർ അങ്ങോട്ടോടി . ആ നഗരത്തിൻ്റെ വാതിൽ കടന്നതും അവൻ ഉറക്കെ ഉറക്കെ ശ്വാസമെടുത്തു. സ്വാതന്ത്യമുള്ള ഒരു പുതിയ കൂടിലേക്ക് വീണ്ടും അവൻ . അവൻ പ്രവാസി .
ഞാനും അവളും
കവിത ( സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
ചില്ലായിരുന്നു ഞാൻ
കൂട്ടുകാരീ
അന്നും കടന്നു നീ
പോയിരുന്നു .
കാർമുകിൽ നോക്കി
കറുത്തു വീണ്ടും .
കാരണം
മാരിവില്ലായിരുന്നു .
കേരം തകർക്കുന്ന
മിന്നൽ വിട്ടാ
ജനയിതാവെന്നെ
ഭയപ്പെടുത്തി .
ഇല്ല പിന്നോട്ടില്ല
ഞാനുറച്ചു .
എന്നില്ലാ വർണ്ണങ്ങൾ
ഞാൻ നിറച്ചു .
ഏഴ് വർണ്ണം ചേർന്ന്
ഞാൻ കറുത്തു .
കരിമുകിൽ താതനും
പുഞ്ചിരിച്ചു .
അവൾ വരും കാലം
നോക്കി നിൽപ്പൂ
മഴവില്ലവൾ
എൻ്റെ മഴയാണവൾ
വനദേവത
(കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
ഉളെളൻ്റെ ഉള്ളിൽ
ഇരുളാണ് പെണ്ണേ
കാടാണ് പെണ്ണേ
മൃഗങ്ങളുണ്ട് .
നടവഴി വിട്ടുനീ
ഉള്ളുകണ്ടാൽ
മറുവഴിയില്ല
തിരിച്ചുപോകാൻ .
എവിടേയോ
ഉള്ളിൽ പൂക്കളുണ്ട് .
മിന്നിത്തിളങ്ങും
വെളിച്ചമുണ്ട് .
പിന്നെ കഴിപ്പാൻ
ഫലങ്ങളുണ്ട്
നിന്നെയുറക്കാൻ
കിളികളുണ്ട് .
അറിയില്ല , നീ
വന്നെടുത്തുകൊൾക
വനമാണ് ഞാൻ,
നീ വനദേവത .
മുള്ളുകൾ
(കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
മിഴികളടയ്ക്കാതെ
കാത്തിരുന്നു
മരണംവരുമ്പോൾ
ചിരിച്ചുകാട്ടാൻ
ചരമം കുറിക്കുന്ന
കത്തിലെൻ്റെ
സമയം കുറിക്കുവാൻ
കാത്തിരിപ്പൂ .
മരണം ജയിച്ചാൽ
മരിച്ചിടാമെൻ
കദനമൊഴുക്കും
മറവിയാക്കാം.
മിഴികളടഞ്ഞുപോയി
കനവുവന്നു .
കനവിലൊരായിരം
പൂക്കൾ പൂത്തു .
അതിലൊരു പൂവോ
മനം മയക്കി .
ഹൃദയം നിറയ്ക്കുന്ന
ചിരി പടർത്തി .
ഉടലവൾ കാട്ടി
ഭയന്നുഞാനോ
ആ ചിരി ,പിന്നിലും
കദനമുണ്ട് .
ഇനിയും മരിക്കുവാൻ
കാക്കണോ ഞാൻ
സമയമുണ്ടേറെ
നടന്ന് തീർക്കാൻ
മുള്ളുള്ള വഴിയിലും
പൂവ് പൂക്കും
മുള്ളുപോയി ആ വഴി
മെത്തയാകും . .
കൂരയും കുടിയനും
കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
മാനമിരുളുന്നുണ്ട്
മേഘം ആറിത്തണുക്കണുണ്ട് .
നേരമുരളണുണ്ട് .
നേരം പോയ കാറ്റും പറക്കണുണ്ട് .
മിന്നലടിക്കണുണ്ട്
കൂടെ കൂടെ മദ്ദളകൊട്ടുമുണ്ട്
കാലെൻ്റെ ആടുന്നുണ്ട്
പാതിയെന്നെ കോപമായി നോക്കണുണ്ട്
ആടിക്കളിക്കണുണ്ട്
കൂര രണ്ട് മോന്തിയപോലെയുണ്ട് .
കോപമായി നോക്കണുണ്ട്
കൂര വീണാ നാളെയെൻകാലനുണ്ട് .
പ്രണയമാണ്
( കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
നിലവിളക്കിൻ തിരി
ഉതിരുന്ന നിൻപ്രഭ
മുഖകാന്തിയെന്നിൽ
തെളിഞ്ഞുനിൽപ്പൂ .
നിശ മരിക്കുന്നില്ല
വിരഹിണിയല്ല നീ
പ്രണയമെന്നുള്ളിൽ
നിന്നോടാണ് .
പരിഭമില്ല , ഞാൻ
പറയുകയില്ലയെൻ
കരൾ പിടയ്ക്കുന്നൊരാ
പ്രണയ വാക്ക് .
അറിയാത്ത മുഖമുള്ള
അഭിനയ പ്രതിഭ ഞാൻ
ആ വാക്ക് ചൊല്ലുവാൻ
ആളുമല്ല .
വിധിവരുമാദിനം
വന്നെത്തുമെന്നുടെ
വഴിവെട്ടി നിന്നെ
ഞാൻ ആനയിക്കും .
കരളു കവിഞ്ഞൊരെൻ
പ്രണയമൊഴുക്കി നിൻ
കരളുനിറച്ചു ഞാൻ
പ്രണയമാകും .
എൻ്റെ ഭയം
കവിത ( സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
മാട് ചവച്ചിറക്കും
വീണ്ടും തിന്നും
ആള് അയവെട്ടുമോ
കേളൻ ചിരിച്ചുവെന്നാൽ
പോഷകൻമാർ
പാഷാണവുംകഴിക്കും
ആളുകളേറെയുണ്ട്
വിഡ്ഢിപ്പെട്ടി
കീറി നീറി ചിലയ്ക്കും .
നാവ് നീളെപറഞ്ഞാൽ
മാളോർക്കെന്ത്
നാല് നാളിൽ മറക്കും .
ആതുര വേളയിലും
ആനന്ദിക്കും
ആർത്തിപിടിച്ചകൂട്ടം
കാണുന്ന കണ്ണുകളിൽ
നാളെയല്ല .ഇന്നിൻ്റെ
ഭീതിയാണ് .
വീട് കരഞ്ഞുപോയാൽ
പിന്നെ പിന്നെ
നാട് കരിഞ്ഞു പോകും .
നാടേ കരിഞ്ഞുപോയി
പിന്നെയെന്ത് രാജനും
രാജവാക്കും .
എൻ്റെ അക്ഷരങ്ങൾ
( കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
കാലമൊരു കാപട്യ
ചിരി വരച്ചു .
ഉലയുന്ന വീടിനോ
തീ പിടിച്ചു .
നോവുകൾ വേവുന്ന
ഓർമ്മയുടെ മരുഭൂമി
അക്ഷരം തന്നുപോയി
ഞാൻ വിളമ്പും
അക്ഷരത്തുള്ളിയാൽ
അമ്മാനമാടുന്ന
അരയർക്കുനൽകുവാൻ
ഞാൻ ചരിച്ചു .
കടലുകാണാൻ വന്ന
ഇടയൻ്റെ കൗതുകം
കടലു കൊള്ളാമടോ
മീൻപിടിക്കാം .
അക്ഷര മുത്തുകൾ
ഏറെ പണിപ്പെട്ട്
അർത്ഥത്തിലാക്കി
ഞാൻ അരയനായി .
സ്രാവുകൾ വാളകൾ
അറിയാത്ത മീനുകൾ
വലപൊട്ടി അരയന്നു
ക്ഷീണമായി .
അക്ഷരി വരും .
വാക്കുണ്ട് ,വലകെട്ടും
വക്രതയല്ലഞാൻ
തളരില്ല ഞാൻ
അതിഥി
കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
നാടുകാണാൻ വന്നു വേനൽ
നാട് നീങ്ങി പോണു മാളോർ
നാണമില്ലന്നോത്ത് കേട്ട്
മാരിയെങ്ങോ പോയതാണ് .
മാരി വേണം ,വേനൽ വേണം
വന്നു പോകാൻ ഊരു വേണം .
വന്നുനിന്നാൽ ഓർമ്മ വേണം
വിരുന്നുകാരേ പോയിടേണം .
മുഖങ്ങൾ
(കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
നിഴലുള്ള വഴിയേ
നടക്കാതെ പോകാം
നിഴലും ചതിക്കും
നരനാണ് ഞാനും
നിറമെന്നു ചൊല്ലി
വാഴ്ത്തുന്നുമാളോർ
പലനിറം പേറുന്ന
കണ്ണുള്ള മാളോർ
കവിതയിലും ഒരുവരി
പറയാതെ വയ്യ
കള്ളങ്ങളാണ് നാം
കാണുന്നതെല്ലാം .
അവനെ ചതുപ്പു
ഞാൻ എന്നെ ചതിപ്പൂ
വീടും ചതിപ്പൂ .
നാടും ചതിപ്പൂ
പാതകൾ
(കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
നേരമില്ലാത്തതാ
എൻ്റെ നേരം
കാരണം ചൊല്ലുവാൻ
ഒന്നുമില്ല
കാടാണ് ,മുള്ളുണ്ട്
പഥിതനായി ഏകനായ്
കാത് കേൾക്കും വഴി
പോകുന്നു ഞാൻ .
കൂക്കുവിളി വന്നെൻ്റെ
കാതിൽ മുഴങ്ങി .
നിറമുള്ള സന്ധ്യ
ഇതളറ്റു വീണു .
ഇരുളോ ഭയം ചൊല്ലി
ഇടവഴിമറച്ചു .
കടലാണ് കാട്
കണ്ണാണ് കാത് .
മിന്നാമിനുങ്ങുകൾ
കൂട്ടമായെത്തി .
മിന്നിത്തിളങ്ങിയെൻ
മുള്ളുള്ള പാത .
കണ്ണൂ തിരുമി ഞാൻ
നോക്കുന്ന നേരം
കണ്ടുമിഴിച്ചു പോയ്
ആയിരം പാത .
ആകെ വശംകെട്ട്
കാതുകൂർപ്പിച്ചു .
കാതതോ ചൊല്ലി
നേരുള്ള പാത .
ഞാൻ , എൻ്റെ
കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
കാലങ്ങളെന്നെ
തരം തിരിച്ചു .
കായലുകൊണ്ടു
വളഞ്ഞുവെച്ചു .
നാൽപ്പതിലെത്തി
തിരിഞ്ഞുനോക്കി .
ജീവിച്ചിരുന്നു
ഞാൻ കാലുകെട്ടി .
എന്നോടെനിക്കുള്ള
പ്രണയമെന്നെ
കെട്ടിവരിഞ്ഞിന്നു
മുത്തമിട്ടു .
കെട്ടുപൊട്ടിച്ചു
പറന്നുപോകാൻ
ഉള്ളുപിടഞ്ഞിന്നു
വീർപ്പുമുട്ടി .
വിധിയെന്നെവടുകൻ
വളഞ്ഞുനോക്കി .
വടുകനെ നോക്കാതെ
ഞാൻ നടന്നു .
ഉള്ളു കവിഞ്ഞു
പ്രണയമാണ് .
കായൽ കടന്നിന്ന്
പോയിടേണം .
അറിയില്ല
നീന്തലെനിക്കെങ്കിലും
ആഴത്തിലേക്കു
ഞാനെടുത്തുചാടി .
ഞാൻ മതി
എൻ്റെ പ്രണയം മതി
ഒരുനൊടിയാകിലും
അത് സുന്ദരം .
വ്യാപിയുടെ വായ്പ്പ
കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
നേർച്ചകളൊരുപാട്
ചെയ്യ്തുതീർക്കാനുണ്ട് .
വാക്കുപറഞ്ഞുഞാൻ
കാത്തിരിപ്പൂ .
കാര്യം നടന്നാലുമില്ലെങ്കിലും
കടം , കതിരോൻ്റെ മുന്നിലാ...
ഓർമ്മവേണം .
വാമമിടർച്ചയോടോതുന്നു
പരിഭവം .
കതിരവൻമാരിന്നെവിടയാണോ ?
തരിശുപോൽ ജീവിതം
മഴയും വരുന്നില്ല
പതിയാണ് പരിഭവം
കേട്ടുതീർക്കാം .
തോഷകനായിടാം ,
നേർച്ചനടത്തിടാം
ഭവതിക്കുമനശാന്തി
വീണുകിട്ടും.
കൂട്ടത്തിലെന്നുടെ
വാശിനടന്നിടും
ഭഗവാനിനിയെൻ
കടക്കാരനാ ...
സോദരൻ
കവിത ( സജീവ് കുമാർ ശശിധരൻ )
നല്ലതെന്ന് ചൊല്ലുന്നതൊക്കയും
നല്ലതാർക്കെന്ന ചിന്തയുണ്ടാവണം .
കണ്ടു നിൽപ്പതു കൊടികളെങ്കിലോ
കോടിയാളിലും ചിന്തയും കോടിയിൽ .
എൻ്റെ ചിന്തയിൽ എന്തിന്നുചേരുന്നു .
നിൻ്റെ ജല്പനം ,ഞാനെന്തു കേൾപ്പേണ്ടു .
ഞാനുമില്ലയെൻ ജല്പനമോതുവാൻ
ചേർന്ന് പോയിടാം സോദരരായിടാം .
അപ്പൻ
ചെറുകഥ : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
രാവിലെ പത്രം വന്നു . നോക്കി , പതിവുപോലെ തന്നെ ,ഒന്നുമില്ല , എല്ലാ വാർത്തകളും പഴയപോലെ , പഴയ വാർത്തകൾക്ക് പുതിയ ഉടുപ്പിട്ട് വന്നിരിക്കുന്നു അത്ര തന്നെ , എങ്കിലും ഒന്നുകൂടി മുഴുവൻ നോക്കി . ഇനി ഉച്ചക്ക് ഒന്നുകൂടി നോക്കണം , വൈകിട്ടും പിന്നെ രാത്രി വീണ്ടും മുഴുവൻ വായിക്കണം . കൊടുത്ത കാശ് മുതലാവണ്ടേ , ഇരുട്ടി വെളുത്താൽ ആയുസ്സറ്റുപോകുന്ന അപൂർവ്വ ജീവികളിൽ ഒന്നാണ് . രാത്രിയിൽ അയാൾ ഒന്നുകൂടി അതിൽ ഊളിയിട്ടു . തന്നെക്കുറിച്ചുള്ള എന്തെങ്കിലും ; ഒരു ചെറിയ കോളം വാർത്തയെങ്കിലും , അല്ലെങ്കിൽ ഒരു വരിയെങ്കിലും , താനും ഒരു എഴുത്തുകാരനല്ലേ ? സ്വന്തം പേരിൽ എഴുതിയാൽ മതിയായിരുന്നു . ഒന്നുമില്ലേൽ നാട്ടുകാരെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കിയേനെ താനൊരു എഴുത്തുകാരനാണെന്ന് . ഇതിപ്പോ ആർക്കുമറിയില്ല . ആ ചിലപ്പോൾ നാളെയുണ്ടാവും . അയാൾ സമാധാനത്തോടെ അന്ന് കണ്ണടച്ചു . രാവിലെ പത്രം വന്നു . ആദ്യ പേജിൽ വലിയ അക്ഷരത്തിൽ ' ഈ വർഷത്തെ മികച്ച കൃതിക്കുള്ള അവാർഡ് " അപ്പന് " അയാൾ അതും വായിച്ചു , പിന്നെ ബാക്കി എല്ലാ പേജും വായിച്ചു തീർത്തു . ഇനി ഉച്ചക്ക് , പിന്നെ വൈകിട്ട് അവസാനം രാത്രി ഒരിക്കൽ കൂടി . അയാൾ അതോർത്ത് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് പോയി . പിറ്റേന്ന് രാവിലെ പത്രം വന്നു . പിന്നെയും രാവിലകളിൽ പത്രം വന്നു . അയാളുടെ വീടിന് മുന്നിൽ അത് കുമിഞ്ഞു കൂടി . പിന്നെ പിന്നെ ആ വീട്ടിൽ ദുർഗന്ധം നിറഞ്ഞു . അയാളൊരുദുർഗന്ധമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു . അപ്പൻ വിടവാങ്ങി . ആദ്യത്തേതും അവസാനത്തേതുമായ കൃതി പൊലിഞ്ഞുപോയ ഭാര്യക്കും പിന്നെ നാട്ടുകാർക്കും സമർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് . കൃതിയുടെ അവസാന താളുകളെ പുനർജീവിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് തൻ്റെ ആത്മകഥയ്ക്ക് വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട്.
ഹൃദയം തരട്ടെ
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
നിറമുള്ള ജീവിത
തളികയെറിഞ്ഞിട്ടു പോയിനമ്മൾ
കടലുകാണേണം .
കടലുകാണേണം ,കടൽത്തിരയിൽ
ആര്‍ദ്രമാം നുരയിലലിയേണം .
മരണം വരട്ടെ .
മരണം വരട്ടെയെന്നൊരുമിച്ചു ചൊല്ലുവാൻ
കൈകൾ കോർക്കേണം .
ഹൃദയം തരട്ടെ.
ഇല്ല , ആളില്ല , തീരദൂരത്തിൽ
മുന്തിരിച്ചാറുപോൽ പതയും നുര .
മതിയെന്ന് ചൊല്ലിയെൻ കൈയ്യുംപിടിച്ചവൾ
ചുരുളുന്ന നുരയിൽ ചുരുണ്ടു ചേർന്നു .
എൻ്റെ മരണം വരുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു .
എൻ്റെ ഹൃദയം നിലപ്പതും ഞാനറിഞ്ഞു .
ഹൃദയമെന്നോതിയോൾ കൈകൾ
ഇറുത്തുകൊണ്ടകലേക്ക് നീന്തുന്ന കാഴ്ച്ച കണ്ടു .
എൻ്റെ ഹൃദയം നിലപ്പതും ഞാനറിഞ്ഞു .
എൻ്റെ പ്രണയം ചതിച്ചതും ഞാനറിഞ്ഞു .
കവിയുടെ മരണം
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
കവിതയെഴുതുന്നകരളിന് വേദന
വിഷയം ഒരു തരിയുംവരുന്നതില്ല .
ചന്ദ്രികയില്ല പ്രണയമില്ല
പരിണയകഥകളൊന്നുമില്ല .
ജനവാതിലപ്പുറം മതിലുകാണാം
മതിൽകെട്ടിനപ്പുറം എന്ത് കാണാൻ ?.
വിഷയം ഒരു തരിയും വരുന്നില്ലടോ .
മതിൽകെട്ടിനിപ്പുറം ഞാനെന്ത് കാണാൻ ?.
വാതിൽപടിയിലാരക്കയോ
ഏന്തി വലിഞ്ഞു നോക്കിടുമ്പോൾ
വെള്ളയുടുപ്പുകൾ ഓടിടുന്നു .
വെള്ളിവെളിച്ചത്തിൽ പോകുമോ ഞാൻ .
ഒരു കവിത കൂടിയെഴുതണം ഹേ ..
ഞാനെന്ന വിഷയം വീണുകിട്ടി .
ആരാനും ഒരുമാത്ര ചേർന്നുനിൽക്കൂ
കോറുവാൻ വയ്യ ഞാൻ ചൊല്ലിത്തെരാം .
പേരെൻ്റെ ചേർക്കേണ്ട ഒന്ന് കേൾക്കൂ .
അവസാന ഗർഭം പെറ്റോട്ടെ ഞാൻ .
ആരാനും ഒരുമാത്ര ചേർന്നുനിൽക്കൂ
കോറുവാൻ വയ്യ ഞാൻ ചൊല്ലിത്തെരാം .
തലവഴി ആരോ തൂവെള്ളമൂടി
ചൊല്ലിയതോ ആരും കേട്ടതില്ല .
ആ ചൊല്ല് മെല്ലെ പറന്നുപൊങ്ങി
കവിയേയും കൊണ്ട് പറന്നുപോയി .
ഒഴുക്ക്
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
നാവു പിഴച്ചുപോയാൽ
കാലങ്ങളാ നോവ് നിനച്ചിരിക്കും
നീളുന്ന മൺവഴിയിൽ
മഴവന്നാൽ ആകെ നനഞ്ഞിരിക്കും
വീടുകരഞ്ഞിരുന്നാൽ
നാടിനെന്ത് , നാട് നടന്നു പോകും .
നീയും മടിച്ചിരുന്നാൽ
നിന്നെ വിട്ട് ഞാനും കടന്നുപോകും .
കുഞ്ഞു കവിതകൾ
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
01 . വെമ്പൽ
തിരയെ
പുണരുവാൻ വെമ്പി
കര തിരയോട് ചൊല്ലി
പ്രണയമെന്ന് .
ഉള്ളിൽ ചിരിപൊട്ടി
അവളുചൊല്ലി
ഞാനിന്ന് പുൽകട്ടെ
പ്രണയമാണ് .
02. കൊടുക്കൽ വാങ്ങൽ
അവളൊരു സ്വർണ്ണമായി
മാറിയപ്പോൾ
അവരത് വിറ്റിട്ട്
വേലി തീർത്തു .
വീട്ടിലെ സ്വർണ്ണം
മറിച്ചുനൽകി .
മറ്റൊരാൾ അതുവിറ്റ്
വേലി തീർത്തു .
03. കറുപ്പ്
കറുത്ത കോട്ടിട്ട
രാക്ഷസ രാജാവ്
ചട്ടങ്ങൾ കൊണ്ടിന്ന്
കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നു .
വിധി അത്
ചൊല്ലുവാനേറുന്ന താമസം
കാലത്തിലെല്ലാം
നിറയ്ക്കുന്നു മാലിന്യം .
എത്താത്ത വിധികളും
തീരാത്ത വ്യഥകളും
അറിയാത്ത വീഥിയിൽ
അലയും മനുജരും .
കാർമുകിൽ പെയ്യുമോ
പാലിൽനിലാവൊളിപോലെ
പെയ്യുകിൽ സുന്ദരം
നാളകൾ സുന്ദരം .
പക്ഷെ ...
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
നങ്ങേലി നടന്നു വരുന്നു . അവൾക്ക് മേൽമുണ്ടില്ല , അവൾക്ക് മേൽവസ്ത്രവുമില്ല . ആൾക്കാരുടെ നോട്ടം അവളുടെ പ്രസന്നമുഖത്തായിരുന്നില്ല . അവളുടെ മുഖത്ത് നാണം , അപമാനം , ദേഷ്യം തുടങ്ങി പല പല ഭാവങ്ങൾ വന്നുപോയ് ക്കൊണ്ടിരുന്നു . ആരുമത് നോക്കിയതേ ഇല്ല . വർഷങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു . അവൾക്കും മകളുണ്ടായി അവൾ സുന്ദിയായിരുന്നു . അവളുടെ മുഖം ആൾക്കാർക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമായിരുന്നു . ഇപ്പൊ നങ്ങേലിക്കും മകൾക്കും അവരുടെ മാനം മറയ്ക്കാൻ അവകാശമുണ്ട് . ഇഷ്ടമുള്ള വസ്ത്രം ധരിക്കാൻ അവകാശമുണ്ട് . വർഷങ്ങൾ പിന്നെയും കൊഴിഞ്ഞു . നങ്ങേലി മരിച്ചു , മകൾ മരിച്ചു , മകളുടെ കൊച്ചുമക്കളും മരിച്ചു . വീണ്ടും നങ്ങേലി ജനിച്ചു . ഇപ്പോൾ മാനം മറയ്ക്കാൻ അവകാശമുണ്ട് , ഇഷ്ടമുള്ള വസ്ത്രം ധരിക്കാൻ അവകാശമുണ്ട് . ഇഷ്ടമുള്ളപോലെ ജീവിക്കാൻ അവകാശമുണ്ട് . പക്ഷെ ...
കാടും നാടും
( കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
കാടുകരഞ്ഞു
കരിഞ്ഞുണങ്ങി
നാട് ചിരിച്ചു
ചരിഞ്ഞുമെല്ലെ .
രാജാവും പട്ടിണിയും
( കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
പട്ടിണിയിലാണ് രാജ്യം
പട്ടിണിയെന്തെന്ന്
പുസ്തകം വായിച്ച
കഷ്ഠതയിലാണ് രാജൻ
എന്താണല്ലേ ?
( കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
കറുത്ത കണ്ണടക്കാരി ചീറി
പിറക്കണം ആണായെനിക്ക് .
ചിരിച്ചവൻ നെഞ്ചിൻ്റെയുള്ളിൽ
ജനിക്കണം പെണ്ണായെനിക്ക് .
പടനായകനും രാജാവും
കവിത by സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
നേരുചൊന്നാൽ എനിക്കുണ്ട് ചൊല്ലുവാൻ
വേദനയല്ലാതൊന്നില്ല മാ മന്നനേ
കാർന്നു തിന്നുന്നു കാലിൻ്റെ വേദന
ഏന്തിയെത്തി ഇന്നെൻ്റെ നെഞ്ചിലും .
കാതമില്ല കിതയ്ക്കുന്നു ഞാനിപ്പോൾ .
ഏറെ നാളായ് ക്ഷയിക്കുന്നു ദേഹവും .
പോകണം , ഇനിയുള്ള നാളുകൾ
കാക്കണമെൻ്റെ ബന്ധുത്തമാധുര്യം
വാങ്ങണം അധികാര ഖഡ്ഗത്തെ
ഏകണം അനുവാദമെൻ പ്രഭൂ .
കൂടണം കുടുംബത്തിനൊപ്പമെൻ
നാളുകൾ നിറമുള്ളതാക്കണം .
ശിഷ്ട കാലമില്ലെങ്കിൽ എന്തിന്
ഇഷ്ട ജനത്തോട് പട്ടിപോൽ പാർപ്പത് .
വീമ്പു ചൊല്ലുന്ന വമ്പനെ വെട്ടുവാൻ
പോരുചെയ്യു നീ , ഞാൻ വിജയിക്കട്ടെ .
കേട്ടുഞെട്ടി ക്രോധം ചുവപ്പിച്ചു .
മന്നനോടവൻ ഇവ്വിധം ചൊല്ലിനാൾ .
തുള്ളിരകതം ഊറികുടിക്കുന്ന
കണ്ണട്ടയേക്കാൾ ഭീകരനാണ് നീ
എൻ്റെയുള്ളിൽ ഇനിയുള്ള നാൾക്കളും
നിൻ്റെ ഗർവ്വിന് ഞാൻ നിനക്കേകണോ ?
കേട്ടുവിറകൊണ്ട് കണ്ണും ചുവന്നിട്ട്
വാളുവീശി കലിപൂണ്ട മാ മന്നൻ .
കോപമേറി തലവനാ വാൾ വെട്ട്
ചാടിമാറിത്തടഞ്ഞുതൻ പടവാളാൽ .
വാഴവെട്ടുന്ന ലാഘവം പോലയാൾ
ആഞ്ഞുവെട്ടി ഗളമറ്റുപോയടോ
നീളെ വീണ രജവീരതുള്ളിയിൽ
കാൽകൾ വെച്ചവൻ നാളയുടെ രാജാവ് .
മറന്നുപോയടോ
( കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
എഴുതാൻ മറന്നവരിമണിതന്നുചൊല്ലുവാൻ
പറഞ്ഞാലതിലെന്തുയുക്തിയാ ഹേ ..
ഒരു വരി വരുന്നുണ്ട് വാളെടുക്കാതെടോ
മറവിക്ക്‌ മുമ്പുഞാനെഴുതിക്കോട്ടെ
അമ്പട പ്രണയമോ ?
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
പ്രണയമെന്താണെന്ന്
ചൊല്ലുവാനറിയില്ല
അറിയുന്നവർ
ഒന്ന് ചൊല്ലിത്തരൂ ..
മനസ്സുപറഞ്ഞു
ഹാ .. സുന്ദരം
പ്രണയം മനോഹരം
കവിഞ്ഞൊഴുകി .
വയറു നിറഞ്ഞിട്ട്
മതിയെന്നുചൊന്നവർ
പ്രണയം നിറഞ്ഞെന്ന്
ചൊല്ലുമോ ഹേ ..
നിറഞ്ഞെന്നുപറയാൻ
നീയാര് ഹേ ..
എൻ്റെ മനസ്സെന്നുപറയുന്ന
പണ്ടാരമേ ..
ചിലരുക്കുചിരിമതി
ചിലരുക്കു ചൊല്ലണം .
ചിലരുക്കു കണ്ണിലെ
കുസൃതി മതി .
ആർക്കെന്തു നൽകണം
ആർക്കെന്തു ചൊല്ലിഷ്ടം
അറിയാത്ത ഞാനെൻ്റെ
തമ്പുരാനേ .
പ്രണയമെന്താണെന്ന്
ചൊല്ലുവാനറിയില്ല
അറിയുന്നവർ
ഒന്ന് ചൊല്ലിത്തരൂ ..
കുരുതി
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
കുരുതിയുടെ തുള്ളികൾ
വീണുമണ്ണിൽ
കഥ കവിത
കല്പിതമായ് പിറന്നു .
കുതികാല്
വെട്ടുന്ന കാലമല്ലേ
കുരുതികളെന്നും
നെടുനീളെയല്ലേ .
വേണ്ടിയെന്നോതി
വെട്ടുന്നവർ
വേണമെന്നോതി
ശടിക്കുന്നവർ .
എല്ലാം കുരുതിയുടെ
പലമുഖങ്ങൾ
പകിട കളിക്കാത്ത
മനമെങ്ങടോ ?
ഭയം
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
അയാൾക്ക് രാഗങ്ങളിൽ നല്ല അറിവാണ് . അയാൾക്ക് നല്ല ശബ്ദമാണ് . അയാൾക്ക് പക്ഷെ വേദികൾ ഭയമാണ് . ഒരിക്കൽ അയാൾ ഒരു ഗാനമെഴുതി . അതിന് ഈണം നൽകി . അതിന് ജീവൻ നൽകി . ഒരു കാസ്റ്റിലാക്കി വെച്ചു . പക്ഷേ കാസെറ്റുകൾ പോയി ഡിസക്കുകൾ വന്നു , അയാൾ അത് ഡിസ്ക്കിലാക്കി , അപ്പോഴേക്കും ഡിസ്‌ക്കുകളും പോയി പെൻഡ്രൈവ് വന്നു . അയാൾ തളർന്നില്ല ഒരു പെൻഡ്രൈവ് വാങ്ങി , പാട്ട് അതിലാക്കി . പിന്നെ സമാധാനത്തോടെ ഇരുന്നു . ഇടക്ക് ആ പാട്ട് കേൾക്കാൻ കൊതിവരുമ്പോൾ ഒന്നിട്ടുകേൾക്കും . എന്താ സുഖം . പക്ഷേ ഒരിക്കൽ അതും നിന്നു . ആ പട്ടിനെ വൈറസിന് ഇഷ്ടമായിരുന്നു . ഇനി പറ്റില്ല , അയാൾക്ക് പാടണം . ആദ്യമായി അയാൾ ഒരു വേദി കയറി . ആ പാട്ട് അയാൾക്ക് സുഖമായിരുന്നു പക്ഷേ അയാളെ അന്നുമുതൽ വേദികൾക്ക് ഭയമാണ് .
ഭാരം
( കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
മരണത്തിനൊരു
സുഖമുണ്ടെന്നാരോ പറഞ്ഞു .
മരിച്ച വരല്ല .
മരണം കാത്തുകിടപ്പവർ .
ചിരി വന്നുവെങ്കിലും
സത്യമല്ലേ
പരസഹായം ഒരു
ഭാരമല്ലേ .
വയർ കീറിവന്നിട്ട്
ഒക്കത്തിരുന്നിട്ട്
പരസഹായം
ഭാരമെന്നോതീടണോ .
കാലമതങ്ങനെ
ഓടിടും കൂട്ടരേ
കാലൻ വരുംവരെ
പോയിടാടോ .
ജന്മമൊരു സത്യം
മനസ്സുമതു പോലെ
മുടി ചലിച്ചില്ലേൽ
മനസ്സിൽ ജീവിക്കാം .
കൊച്ചു ദൈവം
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
ആ മതിലപ്പുറം
കാടുണ്ട് മലയുണ്ട്
വയറ് നിറയ്ക്കുവാൻ
വഴികളുണ്ട് .
മതിലിന് ,വെള്ളം
വളം നൽകിയെന്തിന് .
വറ്റി വരണ്ടുകിടപ്പു
നീയും .
വഴി വെട്ടി ,കയർ കെട്ടി
ഏന്തി വലിഞ്ഞിടൂ .
മതിൽ കഴിഞ്ഞാലങ്ങ്‌
സ്വർഗ്ഗമാണ് .
അപരൻ്റെ അന്നത്തിനൊരു ,
നുള്ളുനൽകുവാൻ
കഴിയാത്ത ജീവിതം
എന്തിനാണ്‌ ?
നിന്നെപിഴിഞ്ഞിട്ട്
സത്ത് കുടിച്ചിടും
എങ്കിലും നീ,
തലോടലാവും .
വയറും നിറച്ച നീ
മനസ്സും നിറച്ചിടും .
മടിവേണ്ട
നീ കൊച്ചു ദൈവമാകും .
ഒരുമിച്ച് ചാടിക്കടന്നിടാം
സോദരാ
മതിൽ കഴിഞ്ഞാലങ്ങ്‌
സ്വർഗ്ഗമാണ് .
ആ മതിലപ്പുറം
കാടുണ്ട് മലയുണ്ട്
വയറ് നിറയ്ക്കുവാൻ
വഴികളുണ്ട് .
ഇരകൾ
( കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
നീ തന്നതാണെങ്കിലും
ദൈവമേ , ജീവിതം
എനിക്കാടുവാനും
ഒരിത്തിരി സമയം തരൂ .
ഞാനെൻ്റെ കിണറിൻ്റെ
വട്ടത്തിലെങ്കിലും
സൂര്യനും ചന്ദ്രനും
കണ്ടിടട്ടെ .
ഗമകളും പോകുന്നു
താൻ ഭാവമേറുന്നു .
നോക്കുകിൽ ചിരിവരും
ഇരയാണവർ .
പട്ടിണിയല്ലിഷ്ടാ
ഒട്ടുണ്ട് കാര്യങ്ങൾ
നോക്കുകിൽ ആരും
ഇരകളല്ലേ ?
ദൈവമാണത്രെ ?
ഇരകളെ സൃഷ്ടിച്ച
ദൈവത്തിനെന്ത്
പ്രതിബദ്ധത .
എന്ത് ഞാൻ ചൊല്ലേണ്ടു .
ദൈവത്തിനേ വിടാം .
പുള്ളിയും പാവം
ഒരിരായാണ് ഹേ ...
ഒരു കവിയുടെ ജല്പനം
സജീവ് കുമാർ ശശിധരൻ
പറ്റ് ഇന്നില്ല
ഭാർഗ്ഗവോ
ഫലകം രണ്ടുണ്ട്
കേട്ടോ ....
തൊട്ടു കൂട്ടാൻ
അച്ചാറു വേണ്ട
കപ്പയും
മീൻകറിയും മതി .
ഇന്നൊന്നു
മിനുങ്ങണം കൂട്ടേ
നല്ല ചെത്തുണ്ടേലെട്
ഭാർഗ്ഗവാ ...
പ്രസാദിക്കാൻ
പ്രസാധകർ വേണ്ട .
പ്രകോപനമെന്നാൽ
അങ്ങനെ തന്നെ .
കണ്ണുണ്ടേലത്
കാണണം കൂട്ടേ
ചെവിയുണ്ടേലത്
കേൾക്കണം
പറയേണ്ടതൊക്കെ
പറയണം കൂട്ടേ
ഇല്ലേലതെക്കെ
ചിരിച്ചു ചാരിച്ചിടും .
തെറ്റുണ്ടേ
നീ പറ ,ഭാർഗ്ഗവാ ..
ഞാനിന്നവിടെ
പോര് നടത്തും .
രണ്ട് , അന്തി
പോരട്ടെ കൂട്ടേ .
ഇന്നൊന്ന്
മിനുങ്ങണം .
വായന ( ലേഖനം )
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
പണ്ട് വായന ഒരു ഹരമായിരുന്നു . അത് തുടങ്ങിയത് ആറിൽ പഠിക്കുന്ന സമയത്താണ് . പിന്നെ വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം എഴുതുക അല്ലെങ്കിൽ എഴുതണം എന്ന ആഗ്രഹം എവിടെ നിന്നോ പൊട്ടിമുളക്കുകയായിരുന്നു . ഇപ്പോഴും ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നത് ആ പണ്ടത്തെ വായനയാണ് എനിക്ക് എഴുതണമെന്ന ആഗ്രഹമുണ്ടാക്കിയത് . ഇപ്പോഴും ദിവസവും ഒരു പേജെങ്കിലും വായിക്കും . അതുപോലെ ആദ്യം എഴുതിത്തുടങ്ങുമ്പോൾ എങ്ങനെ ?എന്ത് ശൈലിയിൽ എഴുതും എന്നൊരു അങ്കലാപ്പുണ്ടാവും , ഒരു വലിയ പ്രശ്നമാണത് , എന്നെ അതിൽ നിന്നും മോചിതനാക്കിയതും വായനയാണ് . വായന നല്ല എഴുത്തുകാരെ ഉണ്ടാക്കും . എല്ലാം വായിക്കുക , അത് നിങ്ങളെ നല്ല എഴുത്തുകാരനാകാം ,നല്ല വ്യക്തിയാക്കാം , നല്ല നിരൂപനാക്കാം . പുതിയ ഒരുപാട് ചിന്തകളുണ്ടാക്കാം . വായിക്കുക നല്ലതിനെ ഉൾക്കൊണ്ട് , ചീത്തയെ തള്ളി .
പിന്നെ ഒന്നുകൂടിയുണ്ട് എഴുത്തുകാരൻ നല്ലെരു വായക്കാരനായിരിക്കണമെന്ന നിർബന്ധം നല്ലതല്ല . കാരണം അനുഭവങ്ങളിലൂടെ കഥമെനയുന്ന കൂട്ടരും ഇവിടെ ചെറുതല്ല . അതുകൊണ്ട് വായന ഞാൻ വ്യക്തിപരമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു .
ഒരു ഓർമ്മക്കുറിപ്പ്
സജീവ്കുമാർ
എനിക്ക് കരയാനറിയില്ല . കരച്ചിൽ തനിക്ക് സങ്കടമുണ്ടെന്ന് പുറംലോകത്തിന് മനസ്സിലാക്കി കൊടുക്കാനും കൂടിയാണെന്ന് എനിക്ക് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട് . അതുകൊണ്ട് മരണവീടുകൾ പലപ്പോഴും മാരകകോമഡികളാകുന്നതും ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട് . പക്ഷെ ചിലർ വിങ്ങിപ്പൊട്ടുന്നതും വളരെ ഉച്ചത്തിൽ അലറിക്കരയുന്നതും കാണാം അവരുടെ വികാരം പുറത്തേക്ക് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് ഒഴുക്കിവിടുന്നു . അതും ഒരു മഹാകഴിവാണ് . എനിക്കില്ലാത്തതും അതാണ് . പലപ്പോഴും എനിക്ക് കൊതിയാണ് ഒന്ന് ഉറക്കെ ഉച്ചത്തിൽ കൂവാൻ ,കരയാൻ . ഉള്ളിലെ മുഴുവൻ വികാരങ്ങളും പുറത്തേക്ക് എറിഞ്ഞുടക്കാൻ . കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല . ഒരു സിനിമ കണ്ടാൽ കുറേ നേരം വെറുതെ ഇരുന്നാൽ എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ ബസ്സിൻ്റെ സൈഡിലിരുന്ന് ഒരുപാട് ദൂരം യാത്ര ചെയ്യ്താൽ എൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെ വിങ്ങലിന് ശമനമുണ്ടാകാറുണ്ട് . ഇത് ഒരു ഓർമ്മക്കുറിപ്പായി കണക്കാക്കണം കാരണം മുകളിലെ ഓരോ വരിയും ഞാൻ ഒരോ മരണത്തിലും അനുഭവിച്ച സത്യങ്ങളാണ് . കരയാത്തതുകൊണ്ട് അവന് സ്‌നേഹമില്ലെന്ന കുത്തുവാക്കുകൾ പലപ്പോഴും കേട്ടിട്ടുണ്ട് . എന്ത് ചെയ്യാം ഞാൻ ഇങ്ങനെയാണ് .
കഥ പറയുന്ന നിലാവ് .
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് തിരികെ നാട്ടിലെത്തിയത് . ഒരു മാറ്റവുമില്ലാത്ത നാട് . അന്ന് എങ്ങനെ ആയിരുന്നോ ഇന്നും അങ്ങനെ തന്നെ . വണ്ടിയിൽ നിന്നിറങ്ങുമ്പോൾ ആദ്യം മനസ്സിൽ തോന്നിയ കാര്യം . എന്താണ് ഇവിടെയൊന്നും മാറാത്തത് . ബസ്സ് ആ ഗ്രാമത്തിനുള്ളിൽ ഇപ്പോഴും കയറില്ല . കവാടത്തിന് പുറത്ത് നിർത്തും . പിന്നെ നടക്കണം . ആ ആലും , ആ ചായക്കടയും ഒക്കെ അങ്ങനെ തന്നെയുണ്ട് . കടയിൽ പരമുച്ചേട്ടൻ തന്നെ . ആൽമരത്തണലിൽ രാമൻനായരും ഖാദറും സൊറപറഞ്ഞിരുപ്പുണ്ട് . ഞാൻ ഓരോരൊ കാഴ്ച്ചകൾ കണ്ട് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നുതുടങ്ങി . കവല കഴിഞ്ഞു . എല്ലാം പഴയപാടി , ഒരു മാറ്റവുമില്ല .
എന്തിന് മാറണം തിരികെ വരുമ്പോൾ കൺകുളിർക്കെ കാണാൻ എല്ലാം അങ്ങനെ തന്നെയുണ്ടല്ലോ . മഹാഭാഗ്യം . ഇവിടെ എല്ലാവർക്കും എല്ലാവരേയും അറിയാം . വീട്ടിലെത്തുന്നവരെ ഓരോ മനുഷ്യരും സുഖവിവരം തിരക്കി .
ഒടുവിൽ വീടെത്തി. അമ്മയുണ്ട് , അച്ഛനുണ്ട് , അനുജത്തി ,അമ്മൂമ്മ ,അപ്പൂപ്പൻ അങ്ങനെ എല്ലാവരുമുണ്ട് . തൊടിയിലെ കുളത്തിൽ ഒരു സുന്ദരൻ കുളിപാസാക്കി . പിന്നെ വീട്ടുകാരോട് സൊറപറഞ്ഞു .
വൈകിട്ട് അമ്പലത്തിൽ പോയി . പഴയ കൂട്ടുകാരെല്ലാം അവിടെയുണ്ട് . അവരും മാറിയിട്ടില്ല , ആരും എങ്ങും പോയിട്ടില്ല . ഞാൻ മാത്രമാണ് ഈ നാട് വിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയത് . രാത്രി വൈകിയിട്ടും എനിക്കുറക്കം വന്നില്ല . ജനാല വഴി അരിച്ചുവന്ന നിലാവിനെ നോക്കി ഞാൻ കിടന്നു . യക്ഷിപ്പാല പൂത്തിട്ടുണ്ട് . നല്ല മണം ഞാൻ ചെവിയോർത്തു . അവളുടെ പാട്ട് കേൾക്കുന്നുണ്ട് . ദൂരെ . ഞാനേ മാറിയിട്ടുള്ളൂ ഞാൻ മാത്രം .
ആരോ വിളിക്കുന്നതായി അയാൾക്ക് തോന്നി . കണ്ണുതുറക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല . ആ ആശുപത്രിമുറിയിൽ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല . പതിയെ പതിയെ കോമയിലായിരുന്ന അയാളുടെ ഹൃദയ താളം നിലച്ചു . ആരും അറിഞ്ഞില്ല , ഇടനാഴിയിൽ അയാളെ കാത്ത് ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല . പക്ഷെ ഒരു വെള്ളവസ്ത്രധാരിണി അവിടെ കാത്തുനിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു . അവളെ ആർക്കും കാണാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല . അവൾക്ക് യക്ഷിപ്പാലയുടെ മണമായിരുന്നു .
പെൺകനവുകൾ
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
ഇരകൾ കൂടി
അടിവെച്ചപൊട്ടുകൾ
ഇരുളിൽ മൂടി
അറിവ് നേടി
പദചാരിയായവൾ
ചിറകുതേടി .
മിഴികൾ തോർന്നു .
ഇടിമഴക്കിപ്പുറം
കടലടങ്ങി
ഉയർന്നുപൊങ്ങി
ഉയരങ്ങൾ കൂടിയാൽ
കടലും തടാകം .
കാമുകഹൃദയം
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
തരുമോ
നിൻ ഹൃദയം
ഒഴുകുന്നു നെഞ്ചിൽ
പ്രണയം
കടലും
കവിഞ്ഞ തിര.
കരപോലെ
ഞാൻ പിടഞ്ഞു .
ഒരു ചെറുകാറ്റിന്റെ
ആലിംഗനം
മലരൊരു കൂന്തൽ
പൊടി പൊഴിച്ചു .
അത് മതി എന്നൊരാ
ഓർമ്മയോടെ
ഭവതീ ഇന്നും ഞാൻ
കാത്തിരിപ്പൂ .
വിദ്യാലയം
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
ലോകമതുവിദ്യാലയം
കാതമെവിടെപ്പോകണം
നിൻ്റെ ജനനംമുതൽ
പിന്നെ മരണം വരെ
പുൽക്കൊടികളും അധ്യാപകർ .
പിന്നെ നീയും അധ്യാപകൻ .
ഇഷ്ടങ്ങൾ
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
വൃത്തപ്രാസമൊപ്പിച്ച
ശരണികൾ
ചട്ടമൊപ്പിച്ച കഥകവിത
ബന്ധനം .
ചുറ്റുമുള്ളരാ ഭിത്തിയെ
കോണികൊണ്ടിഷ്ടമുള്ള
ദിക്കൊക്കെ ഞാൻ
നോക്കിടും .
നിൻ്റെ ഇഷ്ടം
നിനക്കെൻ്റെ ഭക്തരെ
കണ്ട ഇഷ്ടം
എതിർക്കുന്നതെന്തുനീ
ഒന്ന് കൂടിയിരിക്കുകിൽ
സുന്ദരം
കണ്ടുകാണും
അതിലാണ് ജീവിതം
നര
സജീവ്കുമാർ
ഹോ , നര
തട്ടിയും താഴാതെ
നോക്കി ചിരിക്കുന്നു .
നെഞ്ചിൽ പിണർ
എനിക്കും വയസ്സേറിയോ .
പിഴുതെറിഞ്ഞാലോ ?
ഇനിയും കിളിച്ചാലോ ?
വേണ്ട !
വെട്ടി നിരത്താം
കറുപ്പടിക്കാം .
ഇവ്വണ്ണം ഓരോന്നും
ഓർത്തൊരൻ കണ്ണിലായ്
വീണ്ടുമോരുനര !
വന്നിളിച്ചുനിന്നു .
സമയം പറഞ്ഞെന്നെ
വയസ്സും പറഞ്ഞെന്നെ
കളിയാക്കി .
ഇത് കേസാക്കണം .
നല്ല നടപ്പിന്
നാലുകൊല്ലം
നാടുകടത്തണം
ഓടിടട്ടെ .
വാടാ
സജീവ്കുമാർ
അമ്പടാ
നീ എന്നെയും
കുത്തിയോ
എന്തടാ
കണ്ണുകൊണ്ട്
നീ കാട്ടുന്നു .
കമ്പുപോലെ
ഞാനിരുന്നിടും
എങ്കിലും
നോക്കടാ
ഞാനുമൊരിത്തിരി
വമ്പനാ
വീമ്പുചൊല്ലാതെ
കാമ്പുകാട്ടടാ
നേർക്ക് നേർക്കിന്നു
ചിന്നം വിളിച്ചിടാം
അംബ
ചുംബികൾക്കുള്ളിൽ
ഇരുന്നിട്ട്
വമ്പെടുക്കാതെ
കമ്പെട് സോദരാ .
പ്രസവം
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
മനസ്സിൽ കവിതകളും കഥകളും
തുളുമ്പുന്നുണ്ട് . എഴുതാൻ വെമ്പലുണ്ട് . പിറവിയെടുക്കാതെ മരണം പുൽകുന്ന എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ . വിശപ്പെന്ന കാട്ടാളൻ എന്റെ കുട്ടികളെയെല്ലാം കൊന്നൊടുക്കി . ഇനിയും
ഏഴുതാതിരുന്നാൽ എനിക്ക് ഭ്രാന്തുപിടിക്കും , എഴുതാനിരുന്നാലോ വിശന്ന് മരിക്കും . എന്നെ നിങ്ങൾക്ക്‌
അറിയില്ലായിരിക്കും , അറിയണമെങ്കിൽ ഞാൻ എന്തെങ്കിലും എഴുതണ്ടേ . ആദ്യം ഞാൻ എന്റെ വിശപ്പടക്കട്ടെ . അതിലൂടെ
എന്റെ ഗർഭശിശുക്കളും ഉണ്ടുകൊള്ളും .
ഒരിക്കൽ ഒരു
സുഖപ്രസവത്തിൽ അമ്മയായും അച്ഛനായുമൊക്കെ ഞാൻ വരും . വെറും വാക്കല്ല . ഞാൻ സത്യം
ചെയ്യുന്നു . കുട്ടിയുടുപ്പുകളും
കാൽത്തളകളും സമ്മാനപ്പൊതികളുമൊക്കെ ഒരുക്കി വെച്ചോളൂ .
ഇപ്പൊ വിശപ്പാണ് ; ഞാൻ പോകട്ടെ , അല്ല പോയിവരട്ടെ ?
എന്ന്
നിങ്ങളുടെ ഞാൻ .
ചാവുകൾ
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
അഗ്നി വിഴുങ്ങി
നുരപൊന്തിയൊഴുകുന്നു
നീളെ പരന്ന്
ചാവുകളേറുന്നു .
അങ്ങ് ഇങ്ങ് ധരണി
ഒന്നിളകിച്ചിരിക്കുന്നു .
കെട്ടുകൾ പൊട്ടുന്നു
ചാവുകൾ കൂടുന്നു .
ആരാരും അറിയാത്ത
തിര വേലി ചാടുന്നു
കരയെ പുണരുന്നു .
ചാവുകൾ കൂടുന്നു .
മനുജന്മമേറുന്നു
ഞാൻ ഭാവമേറുന്നു
അറിയാതെ പോകുന്നു
ചാവുകൾ കൂടുന്നു .
ചുവപ്പ്
സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
ചുവപ്പ് വീണ് മരങ്ങൾ നിറം
മാറി നിൽക്കുന്നു . അസ്തമനസൂര്യന്റെ ഭംഗി ഉദയസൂര്യനില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു . അയാൾ ബാൽക്കണിയിൽ
നിന്നും കടലിലേക്ക് താഴ്ന്നുപോകുന്ന സൂര്യനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു . കൈയ്യിലെ കോഫി ഊറി
കുടിച്ചു .അപ്പോഴാണ് കണ്ടത് വെളുത്ത ഷർട്ടിൽ ഒരു ചെറിയ പൊട്ടുപോലെ എന്തോഒന്ന്. അയാൾ അത് തൊട്ട് നോക്കി . പോകുന്നില്ല . വെള്ളനിറം
അയാൾക്ക് ഇഷ്ടമാണ് . വെള്ള നിറമുള്ള ഷർട്ടും കാപ്പിനിറത്തിലുള്ള പാന്റും അയാളുടെ ഇഷ്ട
വേഷങ്ങളായിരുന്നു . അയാൾ കൈകൊണ്ട് വീണ്ടും കോറിനോക്കി . ഇല്ല പോകുന്നില്ല . അയാൾ ഒരോനിമിഷവും
അസ്വസ്ഥനായികൊണ്ടിരുന്നു . കണ്ണിൽ ഇരുട്ടുകയറി . വീണ്ടും വീണ്ടും കോറി നോക്കി, പോകുന്നില്ല.
വെള്ളനിറമുള്ള അയാളുടെ മുഖം
ചുവന്ന് തുടുത്തു . പേശികൾ വലിഞ്ഞുമുറുകി . കോഫി അയാൾ നിലത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു .
തറയിൽവീണ് അത് പൊട്ടിത്തകർന്നു . കോഫിത്തുള്ളികൾ
അയാളുടെ വെളുത്ത ഷർട്ടിലും പാന്റിലും തെറിച്ചുവീണു . അയാൾ അലറിവിളിച്ചു .
" ഇന്നെന്താ
?
" സുന്ദരിയായ പെൺകുട്ടി അയാളുടെ
മുന്നിൽ വന്ന് കൈകെട്ടിനിന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു .
അയാൾ അവളെ നോക്കി .
പിന്നെ ഷർട്ടിലെ ആ ചെറിയ 'പൊട്ട് ' കാട്ടികൊടുത്തു . അവൾ അത് വന്ന്
പിടിച്ചുനോക്കി .കോറി നോക്കി . പോകുന്നില്ല .
പിന്നെ കുറച്ചുസമയം ചിന്തിച്ചു
നിന്നു .
" ഊര് , രണ്ടും " അവൾ പറഞ്ഞു .
അയാൾ പാന്റും ഷർട്ടും ഊരി
അവളുടെ കൈയ്യിൽ കൊടുത്തു . അവൾ അകത്തേക്ക്
പോയി . അയാൾ ഒരിഞ്ചുപോലും മാറാതെ അങ്ങനെ നിന്നു .
അൽപ്പ സമയം .
അവൾ തിരികെവന്നു .
കൈയ്യിൽ മടക്കി വൃത്തിയായ ഷർട്ടും പാന്റും . അയാളുടെ മുഖം പ്രസന്നമായി .
അവ ധരിച്ച അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് അവൾ വീണ്ടും വന്നു . അപ്പോൾ
അവൾ ഒരു ചുവന്ന ഗൗൺ ധരിച്ചിരുന്നു .
അവർ പുറത്തേക്കുനടന്നു .
ഗോവണി പടികളിറങ്ങി താഴേനിലയിലെത്തിയപ്പോൾ ഒരു പ്രായമുള്ള മനുഷ്യൻ കമഴ്ന്നുകിടന്നിരുന്നു
. സോഫയിൽ ഒരു സ്ത്രീ തല താഴ്ത്തി ഇരിക്കുന്നു . ആ കഴുത്തിൽ നിന്നൊഴുകിയ രക്തം അവർക്കുചുറ്റും
തളംകെട്ടിയിരുന്നു .
" കണ്ടോ , നീ തെറിപ്പിച്ചതാ , നെക്സ്റ്റ് ടൈം കെയർ ഫുൾ "
അവൾ സോഫയിലിരുന്ന സ്ത്രീയെ ചൂണ്ടി , അവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി പറഞ്ഞു .
അവൻ തലകുനിച്ചു .
പിന്നെ ഷർട്ട് ഒന്നുകൂടി പിടിച്ചു വൃത്തിയായി വെച്ചു .
"ഓക്കെ ഡിയർ
"
അവന്റെ മുഖം പ്രസന്നമായി
.
" പെയ്‌മെന്റ്
?
"
അവൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു .
അപ്പോൾ മൊബൈലിൽ ഒരു ബീപ്പ് ശബ്‌ദം കേട്ടു .
അയാൾ മൊബൈൽ നോക്കി .
" യെസ് , വന്നു "
" നല്ല മക്കളാണല്ലോ
?"
അവൾ ചെറു ചിരിയോടെ അവനോട്
പറഞ്ഞു .
" യെസ് , വളരെ നല്ല മക്കൾ "
അവൻ മൊബൈൽ നോക്കിക്കൊണ്ട്
പറഞ്ഞു .
അവന്റെ മുഖം കൂടുതൽ പ്രസന്നമായി
.
