ചാവുകൾ : കവിത

 ചാവുകൾ

  

 സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ 

അഗ്നി വിഴുങ്ങി 

നുരപൊന്തിയൊഴുകുന്നു 

നീളെ പരന്ന് 

ചാവുകളേറുന്നു .

അങ്ങ് ഇങ്ങ് ധരണി

ഒന്നിളകിച്ചിരിക്കുന്നു .

കെട്ടുകൾ പൊട്ടുന്നു 

ചാവുകൾ കൂടുന്നു .

ആരാരും അറിയാത്ത 

തിര വേലി ചാടുന്നു 

കരയെ പുണരുന്നു .

ചാവുകൾ കൂടുന്നു .

മനുജന്മമേറുന്നു 

ഞാൻ ഭാവമേറുന്നു 

അറിയാതെ പോകുന്നു 

ചാവുകൾ കൂടുന്നു .