യക്ഷിയും ഞാനും
(കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ )
ഒരിക്കൽ ,ഒരുനാൾ
ഒരു പാതിരാവിൽ .
ഓമനയാളെത്തി
ഓരോല തന്നു .
പ്രണയമൂറി
പടരുന്ന പോൽ
പകിടകളിപോലൊരു
മധുരലേഖനം
നിണ മിറ്റ് വീഴുന്ന
ലിപികളിൽ
കണ്ടെൻ്റെ ഗളമതിൽ
ആഴുന്ന ദ്രമ്ഷ്ഠകളും
നേരം വെളുക്കുവാൻ
കാക്കാതെയന്നുഞാൻ
പാഞ്ഞും പറന്നും
നഗരമെത്തി .
നിലകളിലൊന്നിൽ
നീളുന്ന ജീവിതം
ഇടതടമില്ലെയെൻ
നിണമിറ്റുപോയ് .
നടന്നുമിഴഞ്ഞും
വീടെത്തിയെന്നുടെ
ജനവാതിൽ തള്ളി
തുറന്നിട്ടു ഞാൻ .
പട്ടിട്ട് ചാന്തിട്ട്
കരിവളയിട്ടവൾ
കാറ്റായ് വരുന്നതും
നോക്കിനിന്നു .
എൻ്റെ ഭയമെന്ന
ചിന്തയും ഞാൻ മറന്നു.
എൻ്റെ ഹൃദയം തുറന്ന്
ഞാൻ കാത്തിരുന്നു .
No comments:
Post a Comment