ജലകന്യക
കവിത : സജീവ്കുമാർ ശശിധരൻ
കടലവൾ
മുടിയാഴിച്ചടുന്ന നേരമാ
കരിമണൽ
കൂടിയൊരു ശിൽപ്പമായി .
ഈടയിലായെപ്പഴോ
ഒരു മുത്ത് വന്നൊരാ
പ്രതിമയെ തോട്ടതിൽ
ജീവനായി .
ഞാൻ നോക്കി നിൽക്കവേ
ആ പെൺ പ്രതിമയെ
ഒരു തിര വന്നങ്ങ്
കൊണ്ടുപോയി .
ദൂരേയ്ക്ക് നീന്തി
അകലുന്ന പെണ്ണെന്നെ
കണ്ടവൾ മാടി
വിളിച്ചു പിന്നെ .
നീന്തുവാനറിയാതെ
ചാടുന്ന ഞാനുമാ
ആഴത്തിലെവിടെയോ
താണുപോയി .
കണ്ണ് തുറന്നു ഞാൻ
നോക്കുന്ന നേരത്ത്
മുത്തുകൾ ചിപ്പികൾ
പവിഴമല .
വട്ടം വലംവെച്ച
പെണ്ണിനെ കണ്ടുഞാൻ
കാലുകളില്ലാത്ത
ജലകന്യക .
No comments:
Post a Comment